کورتاژ لثه چگونه انجام می‌شود؟
این روش با ابزاری به نام کورت انجام می شود که یک ابزار فولادی ضد زنگ با نوک خمیده است که برای خراش دادن و تمیز کردن ریشه دندان و لثه از آن استفاده می شود. دندانپزشک یا متخصص بهداشت دندان از کورت برای تمیز کردن دقیق ریشه دندان و لثه استفاده می کند و پلاک و جرم دندان را از بین می برد.
کورت ها انواع خاصی دارند وبسته به ناحیه ای که باید درمان شوند، طول، اندازه و زاویه ای متفاوت دارند. به عنوان مثال، کورت های دندان های قدامی با مواردی که برای درمان نواحی مزیال و دیستال دندان های خلفی استفاده می شوند، متفاوت است.
این درمان در ربع دهان انجام می شود . یعنی اگر تمام دندان ها نیاز به کورت شدن داشته باشند، دهان را به دو قسمت راست و چپ یا بالا و پایین تقسیم می کنند. این کار را در دو ویزیت انجام می دهند تا دندانپزشک مجبور نباشد کل دهان را در همان روز بیهوش کند. وهمچنین برای اینکه درمان برای بیمارراحت باشد و خیلی طولانی و خسته کننده نباشد، در دو جلسه انجام می‌دهند.
بنابراین، پریودنتیست ها معمولاً درمان را در دو جلسه انجام می دهند و دو ربع را به طور همزمان درمان می کنند. بنابراین، هر ربع مربوط به یک طرف دهان است. ربع های دهان عبارتند از: بالا سمت راست، بالا سمت چپ، پایین سمت راست، و پایین سمت چپ.
کورتاژ لثه در بیماران مبتلا به بیماری پریودنتال هم انجام می شود و بخش مهمی از درمان این بیماری است. این یک روش سرپایی است و با بی حسی موضعی انجام می شود که معمولاً دردناک نیست. در صورتی که بیمار احساس درد داشته باشد، که در صورت داشتن پلاک باکتریایی زیاد، ممکن است طبیعی باشد، بنابراین درمان طولانی تر از حد معمول خواهد بود. کورتاژ در بیماری پارادونتال با هدف حذف جرم دندان، پلاک و تغییرات پاتولوژیک بافت نرم زیر لثه انجام می‌شود که در حین تمیز کردن غیرممکن است حذف شوند. صاف کردن سطوح ریشه های دندان به تقویت لثه ها نیزکمک می کند.
پس از انجام درمان، معمولاً حدود 6 هفته طول می‌کشد تا لثه به ساختار دندان بچسبد و سلامتی را که داشت بدست آورد. پس از سپری شدن این مدت، حالا زمان برسی پریودنتوگرافی است تا مشخص شود که آیا هنوز پلاک وجود دارد یا خیر و ببینیم چه نوع درمان هایی را می توان در آینده یا حتی در معاینه بعدی اعمال کرد. به هر بیمار توصیه های متفاوتی براساس عوامل مختلفی مانند سن و شدت وغیره داده می شود، اگر بیمار بخوبی این توصیه ها را انجام دهد و هر 6 ماه یک بار برای برسی و معاینه به دندانپزشکی مراجعه کند ، می توان بیماری پریودنتال را بدون نیاز به انجام سایر درمان های تهاجمی تر برای دندان تحت کنترل خود نگه داشت. تعداد جلسات کورتاژ دندان ممکن است بسته به پلاک باکتریایی یافت شده بیشتر یا کمتر نیز باشد.
برای جلوگیری از ایجاد پلاک و جرم باکتریایی وهمچنین پس از عمل نیز رعایت بهداشت دهان و دندان مانند مسواک زدن، نخ دندان کشیدن واستفاده از دهان شویه بسیار مهم است. علاوه بر این، مراجعه منظم به دندانپزشک باعث سلامت لثه و در جلوگیری از عود بیماری پریودنتال بسیار مهم است. درمان زودهنگام بیماری پریودنتال برای جلوگیری از پیشرفت بیماری پریودنتال و از دست دادن دندان مهم است .
علائمی که ممکن است نشان دهنده نیاز به کورتاژ لثه باشد:
علائم مختلفی باعث ایجاد کورتاژ لثه می‌شوند که در قسمت زیر به برخی از این علائم می‌پردازیم:
- لثه های قرمز و متورم که هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن به راحتی خونریزی می کنند.
- درد یا حساسیت در لثه یا دندان.
- بوی بد دهان.
- از دست دادن استخوان اطراف دندان.
- ایجاد فضای غیرعادی بین دندان ها و لثه ها.
- لق شدن دندان ها یا حرکات آن.
انواع کورتاژ لثه
هدف از کورتاژ لثه پاکسازی کامل پاکت پریودنتال از محتویات پاتولوژیک است. کورتاژ لثه بر دو نوع باز(لثه ای) و بسته (زیر لثه ای) است. تفاوت بین این دو، ناحیه ای است که عمل انجام می شود. بسته به میزان اشتعال لثه ها و عمق پاکت ها، پارادونتولوژیست کورتاژ را به دو روش باز یا بسته انجام می دهد.
در کورتاژ باز بافت نرم ملتهب یا آسیب دیده برداشته می شود.
کورتاژ بسته زمانی انجام می شود که نیاز به تمیز کردن پاکت های پریودنتال تا عمق 4-5 میلی متر باشد. یعنی جدا کردن اتصال بافت همبند از قسمت های نزدیک به ریشه می باشد.در این روش جرم زیر لثه، سیمان دندان آسیب دیده، تجمع میکروارگانیسم ها (پلاک زیر لثه) حذف می شوند. با این حال ، البته در برخی مواقع رسوبات دندانپزشکی زیرزمینی ، سیمان دندان آسیب دیده یا رشد غشای مخاطی را به طور کامل از بین نمی‌روند ، زیرا جراح دید کافی از محل جراحی ندارد.
بیماری پریودنتیت
پریودنتیت یک بیماری التهابی لثه است که بافت های اطراف دندان و نگه داشتن آنها را دربافت استخوانی درگیر می‌کند . با وجود توسعه پیشگیری و توصیه های دندانپزشکان، پس از 35-40 سال از شیوع این بیماری ولی همچنان حدود 20-40 ٪ موارد شدید هستند. بنابراین پریودنتیت می تواند حاد و مزمن، موضعی و عمومی باشد. همچنین پریودنتیت خفیف، متوسط و شدید نیز وجود دارد.
ایجاد التهاب در بافت‌های پریودنتال تحت تأثیر عوامل زیادی از جمله: رعایت نکردن بهداشت دهان و دندان، لبه‌های تیز پرکننده‌ها، کمبود ویتامین، رژیم غذایی نامناسب، سیگار کشیدن، خطرات شغلی و شرایط نامطلوب محیطی، استرس و عوامل ارثی می‌باشد.
اما مهمترین عامل این بیماری بر اثر عامل میکروبی، رسوبات دندانی و مرحله اولیه التهاب لثه بدون درمان مناسب است. همچنین ممکن است بر اثراختلال در گردش خون و همچنین اختلالات مختلف دندانی نیزایجاد شود. درمان بیماری پریودنتیت بستگی به شدت بیماری دارد و شامل روش های غیر جراحی و جراحی می باشد. در عین حال مراقبت با کیفیت و منظم در منزل بسیار مهم است.
از روشهای جراحی ، از جمله کورتاژ لثه ، برای پریودنتیت مزمن متوسط و شدید استفاده می شود. کورتاژ یک روش جراحی موثر است که پیشرفت پریودنتیت را متوقف کرده و دندان ها را نجات می دهد.
علائم بیماری پریودنتیت
شایع ترین علائم این بیماری خارش، خونریزی، حساسیت بیش از حد و شل شدن لثه، ناراحتی هنگام جویدن و درد در ناحیه دهان است. در مراحل بعدی، گردن دندان ها نمایان می شود و حساس می شود، حرکت و لق شدن دندان ها نیز ظاهر می شود. در موارد نادری نیز، پریودنتیت ممکن است منجر به از دست دادن یک یا چند دندان شود.
موارد منع بستن کورتاژ در پریودنتال:
کورتاژ لثه همانطور که باعث بهبودی بیماری پریودنتال می‌شود می‌تواند در مواردی مناسب نباشد این موارد عبارتنداز:
- التهاب حاد در محل جراحی
- آبسه
- دیوارهای جیب خیلی نازک
- عمق جیب ها بیش از 5 میلی متر
- افزایش تحرک دندان
- موقعیت غیر طبیعی دندان
- عفونت های حاد و بیماری های شدید
مراقبت های بعد از کورتاژ لثه
پس از انجام کورتاژ لثه، رعایت برخی نکات در بهبودی لثه و دندان بسیار تاثیرگذار است. در این قسمت به برخی از این نکات می‌پردازیم.
خونریزی و تورم ایجاد می‌شود که معمولا بعد از24 ساعت از بین می رود. برای کاهش این مشکلات، کمپرس یخ را به مدت 2 تا 3 ساعت پس از جراحی به فواصل 15 دقیقه روی گونه خود قرار دهید.
پزشک شما ممکن است مسکن ها و آنتی بیوتیک ها را برای جلوگیری از عفونت تجویز کند. حتما طبق دستورالعمل پزشک از داروها استفاده کنید.
تا چند روز پس از کورتاژ، ازغذاهای نرم با دمای ملایم استفاده کنید. همچنین توصیه می شود از استعمال دخانیات، الکل و فعالیت های بدنی سنگین خودداری شود.
در این مدت هم باید بهداشت دهان و دندان خود را رعایت کنید بنابراین باید دندان های خود را با دقت و بدون دست زدن به محل زخم مسواک بزنید، پس از هر وعده غذایی دهان خود را با آب گرم بشویید. بخیه ها معمولا بعد از 7-14 روز برداشته می شوند. پس از آن، مراجعه به پزشک برای معاینه و برسی های بیشتر الزامی است.
دیدگاه خود را بنویسید